برگرفته از آثار شهید مطهـری:

- تقوا، لازمه انسانیت است.

- معنویاتِ منهای خداشناسی، اعتبار ندارد.

- انسان باایمان، روحی مطمئن، اعصابی آرام و قلبی سالم دارد. …

- امور معنوی و روحانی، روح بشر را قانع می کند و به او رضایت خاطر و اطمینان می دهد.

- سختی ها و فشارها، وسیله ای است برای تکمیل و تهذیب بیشتر نفس و خالص شدن گوهر انسان.

- انسان کامل؛ یعنی انسانی که قهرمان همه ارزش های انسانی است.

- خدمت به خلق، مقدمه و زمینه برای ایمان است.

- توکل، تضمین الهی است، برای کسی که همیشه حامی و پشتیبان حق است.

- زهد ورزیدن، نوعی بی نیازی برای انسان ایجاد می کند.

- عبادت، آن گاه اثربخش است که جذب روح شود.

- هم فکری و تبادل نظر، یکی از اصول زندگی اهل ایمان و پیروان اسلام است.

- طبع عالَم، بر درستی و صداقت است.

- اساس امر به معروف و نهی از منکر، نیکوکاری است.

- منتهای سعادت، این است که آدمی در ناحیه عمل، دارای نیکوترین عمل ها باشد.

- آن چیزی که دل ها را به هم پیوند می دهد، عقیده و ایمان است.

- عبادت ها و تمرین های مکرر که در دین مقدس اسلام توصیه شده، نوعی ورزش روحی است.

- مقید شدن به زندگی متکلفانه، ناشی از کوچکی روح و نداشتن شخصیت است.

- فقر روحی و معنوی، بالاتر از فقر مالی و اقتصادی است.

- حق، همواره یک تأیید معنوی با خود دارد.

- محاسبه نفس، یک وظیفه عقلانی و همگانی است.

- سلامت تن، سلامت روح و سلامت اجتماع، همگی به تقوا بستگی دارد.

- آدمی باید به همان اندازه که درباره معاش خود فکر می کند، درباره غذای روح خود نیز بیندیشد.

- قلب سالم؛ یعنی دلی که هیچ نوع بیماری از قبیل کینه و حسادت و سایر صفات ناپسند، نداشته باشد.

- الفبای دین، خداشناسی است.

- رِقّت و لطافت وقتی پیدا می شود که انسان توجه بیشتری به تقوا و معنویت داشته باشد.

- یکی از شرایط موفقیت انسان، درک کردن قیمت و ارزش وقت است.

- ایثار، یکی از باشکوه ترین مظاهر انسانیت است.

- تا دل انسان با زبان هماهنگی نداشته باشد، دعا واقعی نیست.

- دانش، بزرگ ترین منبع نیرو و قدرت است.

- انسان، خودِ حقیقی اش را در عبادت و در توجه به ذات حق پیدا می کند.

- روشن بینی و بصیرت، از آثار مهم تقواست.

- سخن گفتن انسان، بهترین مظهر و نیکوترین نماینده تعقل و فکر انسان است.

- علم و فکر، غذای روح است.

- کار و فعالیت، به روح، صفا و به دل، نرمی و خشوع می دهد.

- تکالیف الهی، جز ارشاد بشر به مصالح واقعی خودش نیست.

- اگر انسان خدایش را فراموش کرد، خودش را فراموش کرده است.

- عبادت باید بانشاطِ روح توأم باشد.

- آخرین حدّ علم یک عالِم این است که اقرار می کند به نادانی خودش.

- تهذیب نفس و تحصیل اخلاق آدمیت، از هر چیزی دشوارتر و سخت تر است.

- بشر اگر زیبایی اخلاق کریمانه و بزرگوارانه را حس بکند، مرتکب اعمال زشت نمی شود.

- یکی از علامت های مسلمانی، پیدا کردن راه معتدل و میانه است.

- آدمی اگر بخواهد از قید تکالیف و حقوق، خود را آزاد بداند، باید قبلاً از انسانیت استعفا بدهد.

- پشتوانه و منطق انسانیت، ایمان است.

- علم، افزایش دهنده اثر و ارزش کار است.

- درخت انسانیت، اگر بخواهد به راستی بارور و میوه ده باشد، باید ریشه توحیدی و ایمانی داشته باشد.

- یکی از اصول شخصیت انسان، استواری و استحکام و انتظام فکر اوست.

- امر به معروف، از نوع دفاع از حقوق انسانیت است، نه دخالت در آزادی های فردی.

- زیربنای هر اندیشه معنوی، ایمان به خداست.

- یکی از عوامل اصلاح و تربیت، معاشرت با صالحان و نیکان است.

- غذای روح، علم و حکمت و ایمان و یقین است.

- عملی که منبعث از ریا و تظاهر باشد، ضررش از فایده اش بیشتر است.

- هر کس مدیر وجود خویش و مسئول سعادت خویشتن است.

- حداقل اثر ایمان، این است که یک مؤمن عادی، مطمئن می شود که کار خوب در نزد خدا، از بین نمی رود.

- انسان، خودش برای خودش، دروازه معنویت است.


برگرفته از www.Morabbee.ir


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








برچسب ها :